Interview Evi ONE Fondsmanagers Ernesto Sanichar en Arnout van Rijn

Het tweede kwartaal werd opnieuw gedomineerd door de ontwikkelingen rondom de Amerikaanse importheffingen. De Evi ONE-fondsen sloten het tweede kwartaal allemaal af met positieve resultaten. Fondsbeheerders Arnout van Rijn en Ernesto Sanichar gaan in op de ontwikkelingen en blikken vooruit.

Ondanks de krantenkoppen over nieuwe hoogtepunten op de beurs, zien we die nog niet in de koersen van de Robeco ONE fondsen. Wat is er aan de hand?

Inderdaad piekten de fondskoersen in februari en liggen ze nog altijd enkele procenten onder de top. Dat heeft alles te maken met de zwakke dollarkoers. Hoewel alle onzekerheid rondom de Trump-maatregelen slechts een tijdelijke invloed heeft gehad op het beurssentiment, lijkt het wel een blijvende invloed op de koers van de Amerikaanse dollar te hebben. Die is in de eerste helft van het jaar met 12% gedaald tegenover de euro. Dus de waarde van veel Amerikaanse aandelen uitgedrukt in euro is omlaag gekomen ondanks een stijging van de koers. Daarbij komt dat het dollargewicht in een wereldwijde aandelenportefeuille in de afgelopen decennia is toegenomen dankzij de sterke performance van Amerikaanse aandelen ten opzichte van de rest van de wereld. Waar het gewicht van de Verenigde Staten 20 jaar geleden nog bij 42% lag, is dat nu toegenomen naar 64%. Het effect van de zwakke dollar wordt overigens niet gemerkt in obligatiefondsen omdat daar de valutarisico’s standaard worden afgedekt.

Wat zijn de fundamentele redenen voor die zwakke dollar?

De Amerikaanse dollar ligt aan de basis van ons financiële stelsel. De rente op Amerikaanse staatsobligaties wordt ook wel het anker voor de prijsvorming op financiële markten genoemd. Het anker dreigt nu los te komen. Het begrotingsbeleid leidt tot recordgrote schuldenbergen en heeft er ook toe geleid dat alle drie de leidende kredietbeoordelaars hun rating op Amerikaanse staatsschuld van het hoogste niveau naar het op één na hoogste niveau hebben verlaagd. We hebben daarom gezien dat veel beleggers geld terug beginnen te trekken uit de Verenigde Staten. Verkopende buitenlanders veroorzaken druk op de koers van de dollar. Ik heb daar ook veel begrip voor vanuit het idee van spreiding in de portefeuille. Nu is het nog zo dat in een wereldwijde aandelenindex de V.S. een weging van 65% heeft en in een wereldwijde obligatieportefeuille circa 40%. De Amerikaanse economie bepaalt echter maar een kwart van de wereldeconomie. Zeker voor Europese beleggers is het goed te verdedigen om meer in de eigen regio te beleggen. Zeker nu daar zoveel nieuw kapitaal nodig is voor grote infra- en defensie-projecten.

Je leest veel dat de Amerikaanse staatschuld naar onhoudbare omvang is gestegen. Wat vinden jullie daarvan?

Zeker, de Amerikaanse staatschuld is groot, heel groot, onvoorstelbaar groot zelfs, namelijk $36.000.000.000.000. In financiële markten is dit echter een relatief begrip. Schuld kan blijven oplopen zolang beleggers er maar op vertrouwen dat de schuld terugbetaald wordt. De V.S. heeft een staatsschuld van ruim één keer het bruto binnenlands product en 24% daarvan wordt door buitenlanders gehouden. In Japan is de schuld al tientallen jaren ongeveer twee keer zo groot als het jaarlijks binnenlands product. Binnenlandse beleggers in Japan zijn echter al die jaren bereid geweest die schuld tegen lage rentes te financieren. Buitenlanders bezitten slechts 12% van het Japanse schuldpapier. Het is gemakkelijker het vertrouwen onder binnenlanders te bewaren dan onder buitenlanders. Zeker omdat de grootste beleggers in de Amerikaanse staatschuld komen uit Japan en China. Dat is een uiterst pikante verhouding nu er zoveel geruzied wordt tussen deze landen.

Het is niet zo dat men zich in Amerika niet bewust is van het probleem. Al in 1989 werd op Times Square in New York de “National Debt Clock” geïnstalleerd. Toen was de schuld nauwelijks 8% van het huidige bedrag! En er is nog steeds veel vertrouwen in de kredietwaardigheid van de V.S. Dat bleek maar weer eens tijdens de recente uitgifte van langlopend schuldpapier. Beleggers stonden in de rij! En de rente van meer dan 4% is in internationale vergelijking ook nog altijd heel aantrekkelijk. Het anker is nog lang niet losgeslagen maar het is heel moeilijk te bepalen bij welk niveaus zoiets wel zou kunnen gebeuren. Omhoogschietende rentes zullen daarvan het eerste signaal zijn. Dat verwachten wij voorlopig zeker niet.